فیبروم‌های دهانی: علل، علائم و روش‌های درمان
مقدمه
فیبروم‌های دهانی (Oral Fibromas) توده‌های خوش‌خیمی هستند که معمولاً در دهان و بافت‌های نرم اطراف دهان تشکیل می‌شوند. این توده‌ها از جنس بافت همبند فیبری بوده و به‌طور معمول در نتیجه تحریک یا آسیب مداوم ایجاد می‌شوند. فیبروم‌های دهانی ممکن است در هر نقطه‌ای از حفره دهانی از جمله لثه‌ها، زبان، لب‌ها و مخاط دهان تشکیل شوند. این مقاله به بررسی علل، علائم و روش‌های درمان فیبروم‌های دهانی می‌پردازد.
فهرست مطالب
فیبروم دهان
یک ضایعه خوش‌خیم در حفره دهان است که ناشی از تحریک مداوم و طولانی‌مدت به وجود می‌آید. هرچند که این ضایعه خوش‌خیم است، اما نیاز به توجه و ارزیابی متخصصان بهداشت و دهان دارد.
چه کسانی به فیبروم دهان مبتلا می‌شوند؟
فیبروم دهان می‌تواند در هر فردی رخ دهد، اما بیشتر در افراد مسن دیده می‌شود. به‌طور کلی، میانگین 10% از بزرگسالان به این ضایعه مبتلا می‌شوند.
دلایل تحریک:
– گاز گرفتن گونه یا لب
– سایش ناشی از دندان‌ها یا پروتزهای دندانی
شایع‌ترین محل‌های فیبروم دهان
فیبروم‌های دهان معمولاً در مکان‌های زیر دیده می‌شوند:
– قسمت داخلی گونه (جایی که دندان‌های بالا و پایین به هم می‌رسند)
– کنار زبان
– لثه‌ها
– داخل لب پایین
ویژگی‌های بالینی فیبروم دهان
فیبروم دهان به‌طور معمول به صورت یک زائده صاف و سفت در دهان ظاهر می‌شود که معمولاً همرنگ با سایر سطوح اطراف است. با این حال، در برخی موارد ممکن است رنگ پریده‌تر یا تیره‌تر (در صورت خونریزی) به نظر برسد.
ویژگی‌های عمومی:
– زائده‌ای گنبدی شکل که گاهی روی یک ساقه کوتاه قرار دارد.
– در صورت وجود تحت پروتز دندانی، می‌تواند صاف و یا به شکل برگی باشد.
– ممکن است سطح زائده بر اثر ضربه زخمی شده و یا زبر و پوسته‌پوسته شود.
ویژگی‌های دیگر:
– فیبروم‌های دهان معمولاً توده‌ای منفرد هستند که در طی هفته‌ها یا ماه‌ها رشد می‌کنند و به اندازه‌ای معمولاً حدود 1 سانتی‌متر می‌رسند، اما ممکن است بزرگ‌تر نیز شوند.
– در موارد نادر، وجود فیبروم‌های متعدد می‌تواند به شرایطی مانند فیبروماتوز خانوادگی یا سندروم‌های دیگر اشاره داشته باشد.
شخیص فیبروم دهان
تشخیص فیبروم به‌طور کلی از طریق شرح حال بالینی و معاینه صورت می‌گیرد. در برخی موارد، برای حذف سایر شرایط یا تایید تشخیص، ممکن است بیوپسی انجام شود.
مراحل تشخیص:
-شرح حال و معاینه بالینی:
بررسی تاریخچه پزشکی و علائم ظاهری ضایعه.
– بیوپسی:
برای تایید تشخیص و بررسی بافت.
درمان فیبروم دهان
درمان فیبروم‌های دهان بستگی به اندازه و وضعیت ضایعه دارد.
گزینه‌های درمانی:
– مشاهده:
در صورت عدم ایجاد ناراحتی، ممکن است تنها نظارت دقیق کافی باشد.
– جراحی:
برای برداشت فیبروم، به‌ویژه اگر بزرگ و آزاردهنده باشد. جراحی لیزر بدون درد و خونریزی است و گزینه‌ای محبوب برای برداشتن فیبروم‌ها است.
مدیریت استرس:
اگر استرس به عنوان یک عامل کمک‌کننده شناسایی شود، کاهش استرس ممکن است بخشی از درمان باشد.
پیگیری:
نظارت منظم به سلامت دهان و تشخیص هرگونه علائم جدید پس از درمان توصیه می‌شود.
نتیجه‌گیری
فیبروم دهان یک ضایعه خوش‌خیم است که نیاز به توجه و ارزیابی دارد. تشخیص دقیق معمولاً توسط پزشک و با آزمایش مشخص می‌شود. درمان آن عمدتاً شامل برداشت جراحی با استفاده از لیزر‌های دندانپزشکی است که بی‌درد و بدون خونریزی است. در صورت نگرانی درباره ضایعات دهانی، توصیه می‌شود با یک متخصص دندانپزشکی مشورت کنید.